Różnicowanie stawki opłaty od gospodarstwa domowego.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy może być określana według metod wybranych przez radę gminy spośród czterech wskazanych w art. 6j ust. 1 i ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, od ilości zużytej wody z danej nieruchomości, od powierzchni lokalu mieszkalnego, od gospodarstwa domowego). Natomiast stawki opłat mogą być zróżnicowane w oparciu o wybrane kryteria, o których mowa art. 6j ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Przepis art. 6j ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach przyznaje radzie gminy możliwość zróżnicowania stawki opłat w zależności od:
− powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego,
− ilości zużytej wody z danej nieruchomości lub lokalu mieszkalnego,
− liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość,
− liczby osób lub ilości zużytej wody w gospodarstwie domowym,
− odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich,
− od rodzaju zabudowy lub od faktu objęcia nieruchomości uchwałą, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 6j ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy może zatem uchwalić stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego. W przypadku gospodarstw domowych ustawa dopuszcza różnicowanie stawki opłat w oparciu o kryterium liczby osób lub ilości zużytej wody oraz odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, od rodzaju zabudowy lub od faktu objęcia nieruchomości uchwałą, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy.

Przy metodzie od gospodarstwa domowego nie ma możliwości różnicowania stawki opłaty w zależności od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. Różnicowanie stawki według powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego przy przyjęciu tej metody stanowi naruszenie art. 6k ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6j ust. 2 oraz ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Zróżnicowanie stawek opłaty od powierzchni użytkowej lokalu stanowi de facto zastosowanie metody przewidzianej wprost w przepisie art. 6j ust. 1 pkt 3 ustawy (od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego) a nie metody, o której mowa w art. 6j ust. 2 ustawy (od gospodarstwa domowego).

Jak wskazuje Kolegium Izby, stawki opłaty zostały uchwalone w wysokości wyższej od stawek przewidzianych dla metody od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. Rada uchwalając stawki opłaty według przyjętych założeń, nie była uprawniona do uchwalenia stawek, w wysokości, które prowadziłyby do obejścia ograniczenia ich wysokości określonego dla metody, o której mowa w art. 6j ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. wyższych od stawek przewidzianych dla metody od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego.*