Ulga inwestycyjna w podatku rolnym – nie każda faktura jest podstawą do udzielenia ulgi.

Opublikowano przez

Udzielenie przez organ podatkowy ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym wymaga spełnienia określonych warunków wskazanych w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 15 listopada o podatku rolnym. Jedną z przesłanek zastosowania ulgi jest wykazanie przez wnioskodawcę rzeczywiście poniesionego wydatku na ten cel. W tej sprawie wypowiada się WSA w Lublinie w wyroku z 19.04.2023 r. sygn. akt I SA/Lu 125/23.

Wnioskodawca jest właścicielem działki sklasyfikowanej w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny, o powierzchni przekraczającej 1 ha. Na przedmiotowej działce nie ma budynków związanych z działalnością rolniczą. Wnioskodawca oświadczył, że energia elektryczna jest wykorzystywana na zasilenie studni w celu podlewania roślin, magazynowania, schładzania i przetrzymywania płodów rolnych w określonych warunkach, a także będzie wykorzystywania na budowę, przebudowę i rozbudowę budynków gospodarczych i mieszkalnych na cele agroturystyczne oraz do przecierania drewna tartacznego i gospodarki leśnej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i na podstawie faktury VAT dokonał dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznej dla odbiorcy (swojego gospodarstwa rolnego). Zatem dostawcą i odbiorcą była ta sama osoba fizyczna o tym samym numerze identyfikacji podatkowej. Zgodnie ze wskazaną fakturą, wnioskodawca jako rolnik zobowiązany jest zapłacić samemu określoną kwotę.

Czy w rzeczywistości wnioskodawca poniósł wydatek na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznej, jeżeli stroną transakcji dostawy i montażu była ta sama osoba fizyczna, prowadząca jednocześnie działalność rolniczą oraz działalność gospodarczą?

Zgodnie z art. 13 ust.1 pkt 2 lit. c ustawy o podatku rolnym podatnikom podatku rolnego przysługuje ulga inwestycyjna z tytułu wydatków poniesionych na zakup i zainstalowanie urządzeń do wykorzystywania na cele produkcyjne naturalnych źródeł energii (wiatru, biogazu, słońca, spadku wód), jeżeli wydatki te nie zostały sfinansowane w całości lub w części z udziałem środków publicznych. Ulga inwestycyjna przyznawana jest po zakończeniu inwestycji i polega na odliczeniu od należnego podatku rolnego od gruntów położonych na terenie gminy, w której została dokonana inwestycja – w wysokości 25% udokumentowanych rachunkami nakładów inwestycyjnych (art. 13 ust. 2 ustawy o podatku rolnym).

W ww. wyroku WSA w Lublinie wskazał, że wnioskującego o ulgę podatnika obciążają określone obowiązki dowodowe, które przyznanie tej ulgi determinują. Nie oznacza to jednak, że każdy przedstawiony dokument rozliczeniowy (rachunek, w tym faktura VAT) jest przez organ akceptowany a priori. Rzeczą organów podatkowych jest każdorazowo zbadanie w toku prowadzonego postępowania o udzielenie ulgi, czy przedłożone na uzasadnienie wniosku dokumenty stanowią podstawę do stwierdzenia, że podmiot podatku rolnego faktycznie poniósł określone wydatki na zakup i montaż urządzeń do wykorzystywania na cele produkcyjne naturalnych źródeł energii.

Przedstawiony do wniosku rachunek w postaci faktury VAT nie dokumentuje realnego wydatku, jaki został poniesiony. Faktura ta obejmuje zarówno zakup (dostawę towaru), jak i instalację urządzeń (dostawę usługi), przy czym sprzedawcą i usługodawcą (dostawcą w rozumieniu ustawy o VAT) był na swoją rzecz sam skarżący. Taka zaś transakcja (będąca czynnością prawną konsensualną, umową wzajemną, wymagającą zgodnych oświadczeń woli jej co najmniej dwóch stron) w opisanych w sprawie warunkach nie mogła dojść do skutku (z punktu widzenia prawa cywilnego jest to umowa bezwzględnie nieważna, zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego).

W ramach ww. sprawy nie doszło ani do dostawy towarów, ani do świadczenia usługi, w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Niezależnie bowiem od formy prowadzonej działalności, wnioskodawca jest osobą fizyczną, która za wszystkie swoje zobowiązania odpowiada całym majątkiem. Na majątek ten składa się zarówno majątek prowadzonego przedsiębiorstwa, jak i majątek osobisty. To zaś oznacza, że zaciągając zobowiązanie u samego siebie, musiałby sam za nie odpowiadać w ramach tej samej masy majątkowej. Tym samym, sprzedaż towaru czy świadczenie usługi samemu sobie (jak ma to miejsce w sprawie) jest czynnością prawnie bezskuteczną w rozumieniu art. 6 pkt 2 ustawy o VAT, a w sensie cywilistycznym nieważną, zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego.

Podsumowując, wnioskodawca nie spełnił jednego z warunków, uprawniającego do udzielenia ulgi inwestycyjnej, o jakiej mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit c) ustawy o podatku rolnym. Nie przedstawił w sprawie faktury VAT obejmującej uiszczoną cenę zakupu urządzeń, które następnie (posiadając stosowne uprawnienia jako przedsiębiorca) zainstalował na należącej do siebie działce. Złożona faktura uwzględnia zarówno cenę zakupionych urządzeń, jak również koszty robocizny związanej z czynnościami montażowymi, a zatem wartość usługi, którą skarżący wyświadczył sam dla siebie. Nie daje to podstawy do uznania, że spełnił przesłanki do udzielenia ulgi inwestycyjnej.

Informacje również na forum Podatkowy Referat: https://podatkowyreferat.online/forumpodatkowyreferat/topic/ulga-inwestycyjna-w-podatku-rolnym-nie-kazda-faktura-jest-podstawa-do-udzielenia-ulgi/