Budynek gospodarczy zajęty na dział specjalny produkcji rolnej a podatek od nieruchomości.

Budynki lub ich części, w tym budynki gospodarcze są przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, budynki gospodarcze lub ich części spełniające określone przesłanki są zwolnione od podatku od nieruchomości.

Jednym ze zwolnień wprowadzonych w art. 7 ust. 1. pkt 4 lit. c) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest zwolnienie od podatku od nieruchomości budynków gospodarczych lub ich części zajętych na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Zwolnienie z podatku budynków gospodarczych zajętych na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej jest przedmiotem m. in. wyroku WSA w Lublinie z 12.08.2020 r., sygn. akt I SA/Lu 75/20.

Warunkiem stosowania zwolnienia od podatku od nieruchomości uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit.c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest zajęcie budynku gospodarczego na prowadzenie działu specjalnego produkcji rolnej.

Zwolnienie to ma charakter przedmiotowy. Oznacza to, że może być stosowane bez względu na osobę podatnika. Jedyną przesłanką jest to, aby budynek gospodarczy był „zajęty” na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Ustawodawca w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie zdefiniował pojęcia działu specjalnego produkcji rolnej. Termin ten ma jednak ugruntowane znaczenie w języku prawnym – posługuje się nim prawodawca w ustawach normujących podatki dochodowe – ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 2 ust. 3 ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Nie stanowią jednak działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załącznikach do ww. ustaw.

Pod pojęciem „zajęcia” należy rozumieć faktyczną, a nie tylko potencjalną możliwość wykorzystania przedmiotu opodatkowania do tej działalności. Jedyną przesłanką zastosowania przywileju podatkowego z powołanego przepisu jest rzeczywiste prowadzenie w obiekcie działu specjalnego produkcji rolnej.

Sformułowanie „zajęte” na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej należy rozumieć w ten sposób, że w budynku muszą być wykonywane rzeczywiste czynności składające się na prowadzenie tej działalności. Czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały i tak, że w zasadzie wykluczają prowadzenie innej działalności. Zatem gdy działalność z pewnych względów (np. nieopłacalność produkcji) zostanie zaprzestana, budynki takie nie powinny korzystać ze zwolnienia. Ze zwolnienia korzystają tylko budynki gospodarcze zajęte w danym okresie na prowadzenie działów specjalnych. W doktrynie wskazuje się, że budynek powinien być traktowany jako zajęty na prowadzenie działów specjalnych również w okresie przerw sezonowych w produkcji. Jeżeli np. w szklarni jest prowadzona uprawa kwiatów i w pewnym okresie ze względów technicznych lub klimatycznych szklarnia stoi pusta, to w dalszym ciągu jest ona zajęta na prowadzenie hodowli kwiatów, a zatem korzysta ze zwolnienia. Identycznie byłoby w przypadku pieczarkarni.

Temat zwolnienia budynków gospodarczych lub ich części zajętych na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej jest również poruszony na forum Podatkowy Referat: https://podatkowyreferat.online/forumpodatkowyreferat/topic/budynek-gospodarczy-zajety-na-dzial-specjalny-produkcji-rolnej-a-podatek-od-nieruchomosci/