Decyzja określająca z rocznym zobowiązaniem w podatku od środków transportowych.

Czy wydając decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych po I racie tego podatku należy ująć w tej decyzji również II ratę tego podatku? Odpowiadając na to pytanie warto poznać wyrok WSA w Warszawie z 22.12.2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1442/09.

^{Na zdjęciu Zalew Bagry w Krakowie w pochmurny wrześniowy dzień.}

Zobowiązanie podatkowe w podatku od środków transportowych jest zobowiązaniem rocznym i w taki też sposób powinno zostać określone w decyzji wydanej na podstawie art. 21 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Świadczy o tym treść art. 9 ust. 6 pkt 1 oraz art. 10 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Stosownie do art. 21 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych.

WSA wskazał, że w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 2 lipca 2009 r. sygn. akt II FSK 433/08, zgodnie z którym: „Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo, że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego (art. 21 § 3 o.p.). Zatem zaistnienie jednej z wymienionych okoliczności obliguje organ do określenia zobowiązania podatkowego w drodze decyzji, w pełnej wysokości. Z przepisu tego nie można bowiem wyprowadzić normy prawnej nakazującej objęcia decyzją tylko tej część zobowiązania, która nie została jeszcze zapłacona.”

Sąd stwierdza, że skoro okresem rozliczeniowym w podatku od środków transportowych jest rok podatkowy, to organ był obowiązany określić wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za cały rok. Organ podatkowy określając swą decyzją tylko część zobowiązania podatkowego (w postaci I raty), naruszył zasadę postępowania wyrażoną w art. art. 21 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Powyższego nie zmienia fakt, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatek od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2 tego przepisu, jest płatny w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 lutego i do dnia 15 września każdego roku. Sąd pragnie podkreślić, że czym innym jest określenie zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych, a czym innych jest płatność tego podatku w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego.

Wydając zatem decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych po I racie tego podatku należy ująć w tej decyzji również II ratę tego podatku.