Przepisy ustaw podatkowych upoważniające do stanowienia miejscowego prawa podatkowego.

Opublikowano przez

Przed każdym nowym rokiem podatkowym, a zatem i przed rokiem 2025, rada gminy decyduje o wysokości stawek podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych oraz opłat lokalnych, jeżeli zostały wprowadzone na terenie gminy (opłaty targowej, opłaty miejscowej, opłaty uzdrowiskowej, opłaty od posiadania psów, opłaty reklamowej). Rada gminy posiada również kompetencje do zmniejszenia wskaźników mających wpływ na wysokość podatku rolnego oraz podatku leśnego w danym roku podatkowym. Rada gminy może również wprowadzać inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w przepisach ustaw podatkowych.

Przepisy upoważniające radę gminy do określenia stawek to:

– art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od nieruchomości,

– art. 10 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od środków transportowych,

– art. 19 pkt 1 lit. a–h ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie opłat lokalnych.

Przepis upoważniający do obniżenia ceny skupu żyta za okres 11 kwartałów poprzedzających kwartał poprzedzający rok podatkowy, przyjmowanej jako podstawa do ustalenia podatku rolnego na rok podatkowy na obszarze gminy to art. 6 ust. 3 ustawy o podatku rolnym.

Przepis upoważniający do obniżenia kwoty stanowiącej średnią cenę sprzedaży drewna uzyskanej przez nadleśnictwa za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy, przyjmowanej jako podstawa do ustalenia podatku leśnego na rok podatkowy na obszarze gminy to art. 4 ust. 5 ustawy o podatku leśnym.

Przepisy upoważniające radę gminy do wprowadzenia zwolnień to:

– art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od nieruchomości,

– art. 12 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od środków transportowych,

– art. 19 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie opłat lokalnych,

– art. 13e ustawy o podatku rolnym,

– art. 7 ust. 3 ustawy o podatku leśnym.

Przepisy upoważniające radę gminy do wprowadzenia poboru w drodze inkasa to:

– art. 6 ust. 12 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od nieruchomości od osób fizycznych,

– art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie opłat lokalnych,

– art. 6b ustawy o podatku rolnym w zakresie podatku rolnego od osób fizycznych,

– art. 6 ust. 8 ustawy o podatku leśnym w zakresie podatku leśnego od osób fizycznych.