Mała gastronomia bez opłaty targowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Targowiskami, są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż, przy czym opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W zakresie poboru opłaty targowej od czynności sprzedaży wypowiedziało się Ministerstwo
Finansów. W piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych z 17 kwietnia 2014 r. (znak PL/LS/838/1/MGS/14/RD-37635) stwierdzono m.in., że „opłacie nie podlegają podmioty, które na
targowisku nie dokonują sprzedaży, lecz świadczą wyłącznie usługi. Co prawda, usługi gastronomiczne w swoim zakresie obejmują także zawieranie umów sprzedaży, gdyż sprzedawca ostatecznie przenosi na nabywcę własność posiłku i mu ten posiłek wydaje, a nabywca odbiera posiłek i płaci cenę. Jednak usługa gastronomiczna zawiera w sobie także przygotowanie posiłku i jego podanie. Usługa gastronomiczna jest zatem pojęciem zakresowo szerszym od sprzedaży i składa się z wielu czynności, w skład których wchodzi także sprzedaż. Podmioty świadczące wyłącznie usługi gastronomiczne nie podlegają opłacie”.

Powyższe stanowisko znalazło również odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 16 października 2020 r., (sygn. akt I SA/Po 355/20) wskazał, że „przy ustalaniu znaczenia terminu „dokonywanie sprzedaży” nie jest istotne, czy dana osoba lub jednostka sprzedała oferowany towar, czy też żadna transakcja nie została sfinalizowana. Sama gotowość dokonywania sprzedaży, która przejawia się m. in. zajęciem miejsca na targowisku i wyeksponowaniem towaru, jest wystarczającą przesłanką do poboru opłaty targowej przez inkasenta. Obowiązek uiszczenia opłaty targowej nie dotyczy natomiast świadczenia usług, stąd kluczowe jest wskazanie kryteriów pozwalających na ustalenie, czy mamy do czynienia z dokonywaniem sprzedaży czy ze świadczeniem usług. (…) Usługi gastronomiczne w swoim zakresie obejmują także zawieranie umów sprzedaży, gdyż sprzedawca ostatecznie przenosi na nabywcę własność posiłku i mu ten posiłek wydaje, a nabywca odbiera posiłek i płaci cenę. Jednak usługa gastronomiczna zawiera w sobie także przygotowanie posiłku i jego podanie. Innymi słowy usługa gastronomiczna jest pojęciem zakresowo szerszym od sprzedaży i składa się z wielu czynności, w skład których wchodzi także sprzedaż. W konsekwencji, takie świadczenia złożone należy w całości traktować jako realizowane w wykonaniu umowy usługi gastronomicznej, a więc nie podlegającej obowiązkowi uiszczenia opłaty targowej. Właściwości (natura) dokonywanej czynności prawnej w tym przypadku jakościowo wykraczają poza pojęcie umowy sprzedaży” (por. wyrok WSA w Gliwicach z 1 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 932/17; wyroki WSA z Szczecinie z 13 grudnia 2018 r., sygn. akt: I SA/Sz 702/18 i I SA/Sz 698/18; wyrok NSA z 5 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK 1959/17).

Przyjęcie przez radę gminy w uchwale określającej dzienne stawki opłaty targowej postanowień o treści „dzienna stawka opłaty targowej od sprzedaży przy prowadzeniu małej gastronomii” czy „sprzedaż z pojazdów i na straganach – mała gastronomia” powoduje stwierdzenie nieważności tych postanowień w uchwały rady gminy, czego przykładem są Uchwała Nr 29/1547/2023 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2023 r. czy Uchwała Nr 29/1548/2023 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2023 r.

Wskazać należy zatem, że w podmioty świadczące wyłącznie usługi gastronomiczne nie podlegają opłacie targowej. Jednakże sprzedaż gotowych wyrobów (butelkowane napoje, słodycze itp.) należy zaliczyć do działalności handlowej  (sprzedaży) podlegającej opłacie targowej.