Ulga za kompostowanie.
W najnowszym wyroku dotyczącym opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, tj. wyroku WSA w Rzeszowie z 28 maja 2020 r. sygn. akt I SA/Rz 262/20 znajdziemy wskazania dotyczące ustalania wysokości zwolnienia z części opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym.
Regulacja w art. 6k ust. 4a ustawy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nie pozostawia gminom prawa decydowania o uldze, lecz nakazuje ją przyznać właścicielom nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostującym bioodpady. Ulga ma charakter obligatoryjny dla tych, którzy zdecydowali się zagospodarować bioodpady na własnych nieruchomościach w kompostownikach.
Przepis art. 6k ust. 4a ustawy nie wymaga przy określaniu wysokości zwolnienia nawiązywania do zasad ustalania wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami. Natomiast powołany przepis jednoznacznie i wprost stanowi, że to częściowe zwolnienie z opłaty ma być proporcjonalne do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych.
WSA wskazuje: Niewątpliwie określonej w uchwale kwoty zwolnienia w sztywnej wysokości 1 zł dla gospodarstwa domowego nie sposób uznać za spełniające to wymaganie. Kwota ta nie stanowiła zmniejszenia „proporcjonalnego” już tylko z tej przyczyny, że przysługiwać miała gospodarstwu domowemu jako całości, niezależnie od liczby zamieszkujących je osób i ilości powstających na nieruchomości odpadów. Sama uchwała nie zawiera zaś uzasadnienia, w którym zawarto by wyjaśnienie sposobu obliczenia tej kwoty (proporcji), z którego wynikałoby, że w przypadku każdego gospodarstwa domowego zawsze wyniesie ona 1 zł.
Aby zatem we właściwy sposób określić ulgę (jej wysokość kwotową lub procentową) konieczne jest posiadanie informacji o ogólnych kosztach gospodarowania odpadami komunalnymi, obejmujących zagospodarowanie wszelkich odbieranych odpadów komunalnych, w tym frakcji bioodpadów, i przeciętego kosztu przypadającego na gospodarstwo domowe lub mieszkańca, następnie kosztów zagospodarowania przez gminę frakcji bioodpadów i przeciętego kosztu przypadającego na gospodarstwo domowe lub mieszkańca, a w końcu oszczędność gminy wynikającą z faktu, że z danej nieruchomości frakcja bioodpadów nie będzie przez nią odbierana, dzięki czemu ogólne wydatki gminy na zagospodarowanie odpadów komunalnych zmniejszy się.
Pełna treść wyroku WSA w Rzeszowie z 28 maja 2020 r. sygn. akt I SA/Rz 262/20: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/A4AF46997E
