Zakres i rygor wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

W myśl art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. W przedmiocie pozostawienia podania bez rozpatrzenia organ wydaje postanowienie, na które przysługuje zażalenie (art. 169 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Zgodnie z art. 168 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa podanie powinno zawierać co najmniej treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adres (miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) lub adres do doręczeń w kraju, identyfikator podatkowy, a w przypadku nierezydentów – numer i serię paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, lub inny numer identyfikacyjny, o ile nie posiadają identyfikatora podatkowego, a także czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych. W świetle powyższych regulacji z brakami formalnymi mamy do czynienia, jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa.

Do braków formalnych należy pełna dokumentacja źródłowa niezbędna do udzielenia pomocy de minimis w związku z art. 37 ust. 1 i 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Podmiot ubiegający się o pomoc de minimis zobowiązany jest przedstawić podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy:

1.wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat, albo oświadczenia o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie;

2.informacje niezbędne do udzielenia pomocy de minimis, dotyczące w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis.

Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku podmiotu ubiegającego się o pomoc de minimis może obejmować wyłącznie powyższe zaświadczenia i informacje. Pozostałe żądania organu podatkowego obejmujące przedłożenie innych dokumentów, odnosiły się do wykazania zasadności wniosku (np. dokumenty obrazujące sytuację finansową) więc nie podlegały uzupełnieniu w trybie określonym w art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Warunkiem zastosowania konsekwencji określonych w art. 169 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa jest prawidłowo sformułowane wezwanie, które w świetle art. 168 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa in fine nie może obejmować wymogów wykraczających poza te, które określono w przepisach szczególnych, w tym przypadku w art. 37 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Wzywanie strony do uzupełnienia wniosku o dokumenty wykraczające poza zakres wyznaczony w art. 37 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, nie może odbywać się przy zastosowaniu „sankcji” określonej w art. 169 ustawy Ordynacja podatkowa, albowiem regulacja ta dotyczy braków formalnych podania, a nie wykazania okoliczności uzasadniających wnioskowanie o zastosowanie ulgi.

Braki podania, uzupełniane na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, dotyczą wyłącznie formalnych braków pisma, których nieusunięcie nie pozwala na nadanie mu biegu. Wydając zatem rozstrzygnięcie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia organ musi wykazać prawidłowość i zasadność wezwania, a także wyjaśnić przesłanki stwierdzenia, że nie zostało ono wykonane, a popełnione uchybienia uniemożliwiają nadanie mu biegu. Innymi słowy konieczne jest wykazanie, że żądane dokumenty albo dane stanowiły brak formalny podania, a strona – mimo prawidłowego wezwania – nie uzupełniła podania. W sytuacji, gdy strona zareaguje na wezwanie, ale – w ocenie organu – nie wykona go właściwie – konieczne jest wyjaśnienie stronie tych nieprawidłowości i wskazanie sposobu ich usunięcia, co nie może być zrealizowane jedynie poprzez podanie numeru kontaktowego do osoby prowadzącej sprawę.

Pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia jest możliwe jedynie wówczas, gdy strona po doręczeniu jej prawidłowo zredagowanego wezwania, obejmującego wyłącznie elementy formalne wniosku, nie uzupełni podania, względnie uczyni to na tyle wadliwie (i owej wadliwości nie usunie mimo stosownego pouczenia), że merytoryczne rozpoznanie wniosku nie będzie możliwe. W uzasadnieniu postanowienia o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia należy wykazać wszystkie formalne elementy wniosku, prawidłowość wezwania o jego uzupełnienie oraz rezultaty wykonania właściwie doręczonego wezwania.

Na podstawie: wyrok WSA w Gliwicach z 1.04.2025 r. sygn. akt I SA/Gl 1022/24