Jak liczyć bieg terminu przedawnienia po przerwaniu?

W wyroku z 14 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 115/22 NSA wskazał:

Art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Zgodnie z art. 80 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego przez przesłanie do banku zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego z rachunku bankowego do wysokości egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie dochodzonej wierzytelności oraz kosztami egzekucyjnymi.

Ukształtowana w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym instytucja zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego prowadzi do wniosku, że zastosowanie środka egzekucyjnego w rozumieniu art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z art. 80 § 2 pkt 1 w związku z § 1 pkt 1 oraz art. 54 § 1 w związku z § 4 i § 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji następuje z chwilą doręczenia bankowi zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej z rachunku bankowego zobowiązanego będącego dłużnikiem organu podatkowego, a okres w którym ów zobowiązany może zaskarżyć takie zajęcie nie wpływa na skuteczność samego zajęcia.

Przepis art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi o przerwaniu biegu 5-letniego terminu przedawnienia, o którym mowa w § 1 tego artykułu, oraz jednocześnie modyfikuje sposób określenia początku biegu nowego 5-letniego terminu przedawnienia po jego przerwaniu. Mianowicie wiąże go z dniem następującym po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Określenie końca tak wyznaczonego nowego 5-letniego terminu przedawnienia wymaga sięgnięcia do art. 12 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z nim terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było – w dniu, który poprzedzałby bezpośrednio ten dzień.

W stanie faktycznym doręczenie zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego w banku B miało miejsce w dniu 29 grudnia 2014 r. oraz w banku K w dniu 30 grudnia 2014 r. Podatnik został zawiadomiony o zajęciach w dniu 24 grudnia 2014 r. przez doręczenie zawiadomień organu egzekucyjnego z dnia 17 grudnia 2014 r. informujących o tych zajęciach.

Do [skutecznego] zastosowania środka egzekucyjnego w postaci zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego, o którym podatnik został zawiadomiony, doszło po raz pierwszy w dniu 29 grudnia 2014 r. z uwagi na zajęcie w banku B. Było to równoznaczne z przerwaniem biegu terminu przedawnienia w tym dniu oraz rozpoczęciem jego biegu na nowo w dniu następnym, tj. 30 grudnia 2014 r. Jednakże w tym dniu doszło do kolejnego przerwania biegu terminu przedawnienia w związku z zajęciem egzekucyjnym w banku K. W efekcie od dnia następnego, tj. 31 grudnia 2014 r. rozpoczął na nowo bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania upłynął z dniem 31 grudnia 2019 r. (5 lat liczone od dnia 31 grudnia 2014 r.).