Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości budowli wodno-kanalizacyjnych gminy.

Najnowsze orzecznictwo sądowe WSA w Rzeszowie: z 31.01.2023 r. sygn. akt I SA/Rz 692/22, z 31.01.2023 r. sygn. akt I SA/Rz 658/22, z 19.01.2023 r. sygn. akt I SA/Rz 659/22, z 19.01.2023 r. sygn. akt I SA/Rz 657/22, z 20.12.2022 r. sygn. akt I SA/Rz 656/22, z 06.12.2022 r. sygn. akt I SA/Rz 597/22 dotyczy zasad opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli wodno-kanalizacyjnych stanowiących własność gminy.

Gminy wystąpiły do organu interpretacyjnego, z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, przedstawiając opis stanu faktycznego, zgodnie z którym w ramach realizacji zadań własnych, nałożonych na nią przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej, zaopatrując ją w wodę, realizując to zadanie przy pomocy swojej komórki organizacyjnej (referatu urzędu gminy, który pełni pełni nadzór nad wodno-kanalizacyjną infrastrukturą gminy).

W odpowiedzi na pytanie: czy budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, stanowiącej własność gminy, nad którymi nadzór sprawuje jej referat, służące do wykonywania zadań z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę, związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i czy tym samym podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości? WSA w Rzeszowie wskazał, że aby można było mówić o zarobkowym charakterze działalności niezbędnym jest stwierdzenie okoliczności wskazujących na obiektywną możliwość osiągnięcia zysku, jako efektu zamierzonych, nakierowanych na to działań, a w przypadku gminy nie sposób stwierdzić, że aktywność gminy jest nakierowana na osiągnięcie zysku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odsyła do definicji legalnej działalności gospodarczej, zawartej w art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców. Działalnością gospodarczą jest w myśl tej regulacji, zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków należy do zadań własnych gminy – jednostki samorządu terytorialnego, która może to zadanie realizować zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem jednostek budżetowych. Sposób ustalenia stawek opłat za tego rodzaju usługi jest ściśle uregulowany odpowiednimi przepisami, wykluczającymi możliwość zastosowania, w sposób swobodny, należnej dostawcy marży. Skoro stosowana przez Gminę taryfa zatwierdzana decyzją organu regulacyjnego, nie zakłada zysku po jej stronie, w związku z realizowanymi czynnościami, za które usługobiorcy wnoszą opłaty, to w tej sytuacji nie sposób mówić o zamiarze osiągnięcia przez skarżącą zysku, w związku z prowadzoną działalnością.