Organ podatkowy związany treścią wniosku w zakresie ulgi uznaniowej.

Jak wynika z treści przepisów art. 67a § 1 pkt 1 i art. 67b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku spraw podatkowych dotyczących rodzajów i form ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej wszczęcie postępowania następuje na wniosek podatnika. Organ podatkowy może:
1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty,
2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,
3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

W orzecznictwie wskazuje się, że organ podatkowy związany jest treścią wniosku w tym sensie, że może prowadzić postępowanie tylko w sprawie takiej formy pomocy i tego rodzaju ulgi, o jaką podatnik wyraźnie wnosi (np. wyrok WSA w Gdańsku z 20.02.2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1236/12).

W przypadku zatem gdy podatnik wnosi o zastosowanie ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowej organ podatkowy nie może zastosować rozłożenia na raty i odwrotnie, jeżeli podatnik wnosi o zastosowanie ulgi w zakresie rozłożenia na raty, organ podatkowy nie może umorzyć zaległości podatkowej (mimo tego, że byłoby to rozwiązanie korzystniejsze dla podatnika).

Organ podatkowy nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku podatnika w całości, np. w przypadku gdy podatnik wnosi o rozłożenie zaległości podatkowej na 30 rat, organ podatkowy może zmniejszyć ilość rat, na jakie zaległość zostaje rozłożona np. do 10. Podobnie, w przypadku gdy podatnik wnosi o umorzenie określonej kwoty, organ podatkowy może umorzyć zaległości w kwocie niższej niż wnioskowana.

Składając wniosek podatnik może alternatywnie formułować żądania, tj. może wnosić o umorzenie zaległości lub jej rozłożenie na raty. Wówczas to organ podatkowy w ramach uznania administracyjnego zadecyduje o wyborze jednej z wnioskowanych ulg.