Postanowienie z prawem wniesienia zażalenia.

Opublikowano przez

Organ podatkowy w toku postępowania wydaje postanowienia, stosownie do art. 216 ustawy Ordynacja podatkowa. Od postanowienia strona oraz inni uczestnicy postepowania (np. świadek) mogą złożyć zażalenie. Zażalenie jest środkiem zaskarżenia pozwalającym kwestionować zawarte w postanowieniu rozstrzygnięcia.


Co istotne, zażalenie przysługuje wyłącznie w przypadkach wprost określonych ustawie Ordynacja podatkowa. Stanowi o tym art. 236 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wskazując, że na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi. Oznacza to, że brak takiego wskazania w przepisach ustawy Ordynacja podatkowa jest równoznaczny z niemożliwością wniesienia zażalenia.

Do postanowień, na które służy zażalenie należy m. in. :

  • postanowienie w sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę, kosztów upomnienia (art. 62 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa),
  • postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych oraz zaliczenia nadpłaty na poczet bieżących zobowiązań podatkowych (art. 76a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa),
  • postanowienie w sprawie odmowy wszczęcia postępowania (art. 165a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa),
  • postanowienie w sprawie poprawy błędów rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek (art. 215 § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).