Przedawnienie prawa do wydania decyzji w łącznym zobowiązaniu pieniężnym.

Zobowiązanie osób fizycznych w podatku od nieruchomości, podatku leśnym oraz podatku rolnym należy do zobowiązań podatkowych powstających w drodze doręczenia decyzji organu podatkowego, a więc w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 68 § 1 Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. W myśl zaś § 2 tegoż artykułu, jeżeli podatnik: nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego (pkt 1), w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego (pkt 2), zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że 3-letni termin na wydanie decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, przewidziany w art. 68 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, dotyczy sytuacji, gdy pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym nie ma sporu co do okoliczności objętych informacją o przedmiotach opodatkowania. Informacja ta powinna zawierać wszystkie dane co do budynków, gruntów i statusu podatnika, które w całości, bez potrzeby dodatkowych ustaleń i wyjaśnień mogą stanowić podstawę wydania decyzji na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa (wyrok NSA z 17 lipca 2014 r. sygn. akt II FSK 1840/12). Podatnik powinien wykazać w stosownej informacji takie dane, które umożliwią organowi podatkowemu wydanie prawidłowej decyzji ustalającej wysokość podatku. Nie czyniąc tego, podatnik uniemożliwia wydanie prawidłowej decyzji. Okoliczność, że organ podatkowy może zweryfikować dane wykazane przez podatnika w informacji, nie zwalnia podatnika z obowiązku prawidłowego wypełnienia tej informacji. To właśnie konieczność weryfikacji błędnie wypełnionych deklaracji stanowi argument za przedłużeniem terminu przedawnienia do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 68 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa (wyrok NSA z 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 2058/11).

WSA w Olsztynie w wyroku z 13.10.2022 r. sygn. akt I SA/Ol 299/22 wskazał, że kwestia przedawnienia prawa do wydania decyzji podatkowej dotyczy odrębnie każdego podatku, nawet jeżeli są one pobierane w formie łącznego zobowiązania pieniężnego.

Zawarty w art. 68 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zwrot „w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego” należy odczytywać w powiązaniu z konkretnym zobowiązaniem podatkowym za dany okres (wyrok NSA z 11 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2031/15). Instytucja łącznego zobowiązania pieniężnego ma w swoim założeniu upraszczać uiszczanie podatków oraz czynić jego pobór tańszym. Ustalenie decyzją łącznego zobowiązania pieniężnego nie powoduje natomiast, że poszczególne zobowiązania podatkowe tracą swą autonomiczność i że powstaje nowe odrębne zobowiązanie podatkowe.

Źródło: Wyrok WSA w Olsztynie z 13.10.2022 r. sygn. akt I SA/Ol 299/22